Αυτό που κάποτε θεωρούνταν άγρια υπερβολή είναι επί του παρόντος μια αυξανόμενη ανησυχία για την ασφάλεια των μελλοντικών γενεών. Η κλιματική αλλαγή είναι αποτέλεσμα χρόνιας παραμέλησης απέναντι στη ρύπανση και της μη ηθικής ταχείας επέκτασης της παγκόσμιας οικονομίας. Τα στοιχεία αυξάνονται ραγδαία ότι πρέπει να ληφθούν μέτρα για την αντιμετώπιση της κλιματικής αλλαγής, ενώ η ζημιά δεν είναι ακόμη εντελώς μη αναστρέψιμη.
Τα δεδομένα έχουν δείξει ότι η θερμοκρασία της επιφάνειας του πλανήτη έχει αυξηθεί κατά έναν ολόκληρο βαθμό Κελσίου τα τελευταία 100 χρόνια. Αυτό είναι αναμφίβολα αποτέλεσμα ενός αιώνα ρύπανσης που άφησε πίσω της η βιομηχανία. Περαιτέρω ανάλυση έδειξε ότι μια επιπλέον αύξηση 10% στη θερμοκρασία σημειώθηκε αργότερα στον 21ο αιώνα. Λόγω της αύξησης της παγκόσμιας θερμοκρασίας, ο μέσος ρυθμός της στάθμης της θάλασσας αυξήθηκε επίσης κατά ένα ανησυχητικό 200%, όπως αναφέρεται σε ένα σύνολο δεδομένων 2006-2018.
Η αύξηση της στάθμης των ωκεανών οδήγησε σε διαταραχές στα καιρικά μοτίβα, με αποτέλεσμα καταιγίδες εκτός εποχής, τυφώνες και ωκεάνια ρεύματα που έχουν αρχίσει να εμφανίζονται όλο και περισσότερο όσο προχωρά ο καιρός. Αυτά τα γεγονότα δίνουν μια τρομερή εικόνα για το μέλλον της ανθρωπότητας, όπου ο πλανήτης έχει υποστεί τόσο σοβαρές ζημιές που έχει καταστεί ακατοίκητος.
Πίνακας περιεχομένων
Έχουν γίνει αρκετές προσπάθειες για την καταπολέμηση της κλιματικής αλλαγής, από το Ηνωμένο Βασίλειο, όλα αυτά τα χρόνια. Κάποιες απόπειρες έχουν ανοίξει το δρόμο για σπουδαίες πρωτοβουλίες που κάνουν καλή δουλειά, ενώ άλλες έχουν αποδειχτεί ότι δεν υπάρχουν λόγω έλλειψης κανόνων και δράσης.
Η πρώτη πράξη για την αλλαγή του κλίματος που εγκρίθηκε από τα έθνη του κόσμου προτάθηκε και έγινε αποδεκτή κατά την Πρώτη Σύνοδο Κορυφής για τη Γη, γνωστή και ως Επιστημονική Διάσκεψη του ΟΗΕ. Η σύνοδος κορυφής πραγματοποιήθηκε στη Στοκχόλμη της Σουηδίας από τις 5 έως τις 16 Ιουνίου 1972 και συμμετείχαν εκπρόσωποι κάθε έθνους στη Γη. Η σύνοδος κορυφής συζήτησε την αυξανόμενη ανησυχία για τις περιβαλλοντικές αλλαγές που προκαλούνται από την ανεύθυνη κατασκευή, την καταστροφή της πράσινης γης και τον κίνδυνο της άγριας ζωής.
Προτάθηκε καθορισμένες αρχές για τη διατήρηση και τη βελτίωση του ανθρώπινου περιβάλλοντος, ακολουθούμενη από την κατάρτιση σχεδίου δράσης που περιέχει βασικά στοιχεία που κάθε χώρα θα πρέπει να τηρήσει σε μια συγκεκριμένη προθεσμία. Αυτή η Διακήρυξη ήταν η πρώτη φορά στην ιστορία της ανθρωπότητας που έστρεψε την προσοχή στην αυξανόμενη επείγουσα ανάγκη για την πρόληψη της κλιματικής αλλαγής.
Ένα άλλο σημαντικό βήμα για την αντιμετώπιση της κλιματικής αλλαγής ήταν το Πρωτόκολλο του Κιότο, το οποίο εγκρίθηκε το 1997. Το Πρωτόκολλο του Κιότο περιγράφει λεπτομερώς την τρέχουσα κατάσταση του περιβάλλοντος και επισημαίνει σημαντικές αλλαγές που θα πρέπει να κάνει κάθε χώρα για να ξεκινήσει μια διαδικασία επούλωσης. Ομοίως με τη Διακήρυξη που έγινε αποδεκτή κατά τη διάρκεια της Πρώτης Συνόδου Κορυφής για τη Γη, το Πρωτόκολλο του Κιότο πίεσε για τη μείωση των επιπέδων εκπομπών CO2 παγκοσμίως και τη δημιουργία νόμων που θα επιβάλλουν κυρώσεις σε μεγαλύτερες εταιρείες που μολύνουν.
Δυστυχώς, το Πρωτόκολλο δεν εφαρμόστηκε μέχρι το 2005 λόγω μιας μεγάλης λίστας αλλαγών που υποβλήθηκαν από διάφορες χώρες. Ως εκ τούτου, το έγγραφο αντιμετωπίστηκε με σκληρή κριτική και τελικά απορρίφθηκε.
Το Πρωτόκολλο του Κιότο έζησε με τη μορφή της Συμφωνίας του Παρισιού για το κλίμα. Με παρόμοιο τρόπο, η Συμφωνία του Παρισιού για το κλίμα προέτρεψε για άμεση δράση για την κλιματική αλλαγή από τα μέλη του ΟΗΕ. Και πάλι, πολύ παρόμοιο με το Πρωτόκολλο του Κιότο, δέχτηκε κριτική λόγω της έλλειψης κινήτρων και κυρώσεων για τη μη συμμόρφωση. Η Συμφωνία απέτυχε να διατηρήσει τη δημοτικότητα στα μέλη των Ηνωμένων Εθνών με το να μην εγκαθιστά ένα ειδικό τμήμα για να παρακολουθεί τους τρέχοντες στόχους της χώρας και να αξιολογεί κατά πόσον όλοι έδωσαν συμμετοχή. Ένα διάσημο παράδειγμα του πώς το έγγραφο απέτυχε εντελώς είναι ότι η Βραζιλία δεσμεύτηκε να μειώσει τις εκπομπές CO2 κατά 2% ετησίως , ξεκινώντας το 2040, καθιστώντας την όλη διαδικασία εντελώς άσκοπη.
Μετά από χρόνια, η Διάσκεψη των Μερών της Σύμβασης Πλαίσιο των Ηνωμένων Εθνών για την Κλιματική Αλλαγή (COP26) έλαβε χώρα ως ο de facto οργανισμός για την καταπολέμηση της κλιματικής αλλαγής. Η φετινή Σύνοδος Κορυφής θα διεξαχθεί στη Γλασκώβη από τις 31 Οκτωβρίου έως τις 12 Νοεμβρίου 2021.
Το Ηνωμένο Βασίλειο επιλέχθηκε ως υποψήφια για τη φιλοξενία του COP στην περσινή Σύνοδο Κορυφής. Η απόφαση έτυχε έγκρισης από άλλα έθνη. Το Ηνωμένο Βασίλειο υπήρξε επί μακρόν υποστηρικτής της δράσης για την κλιματική αλλαγή, υποσχόμενος να μειώσει τις εκπομπές του στο μηδέν έως το 2050. Παρά το ταραγμένο πολιτικό υπόβαθρο, η χώρα έχει καταφέρει να μειώσει εν μέρει τα επίπεδα εκπομπών κατά 44% μεταξύ 1990 και 2018 , παρά την ανάπτυξη της οικονομίας της κατά 75%.
Ωστόσο, του Ηνωμένου Βασιλείου την αλλαγή του κλίματος Η μάχη δεν πήγε τόσο καλά όσο ήλπιζαν τα αρχικά σχέδια. Παρά το γεγονός ότι κατόρθωσε να μειώσει τα επίπεδα εκπομπών, το Ηνωμένο Βασίλειο έπρεπε να αποσυρθεί από την επιβολή ορισμένων από τους μακροπρόθεσμους στόχους του που σχετίζονται με το κλίμα. Όταν συνέβη το Brexit, πολλοί περιβαλλοντικοί αναλυτές φοβήθηκαν ότι η αδυναμία του Ηνωμένου Βασιλείου να συμμετάσχει στο Σύστημα Εμπορίας Εκπομπών της ΕΕ θα επηρέαζε αρνητικά τις παγκόσμιες σχέσεις. Είναι ακόμα αβέβαιο εάν το σύστημα εμπορικών συναλλαγών θα επιτρέψει σε χώρες εκτός ΕΕ να συμμετάσχουν στο μέλλον.
Παρά την καθυστέρηση στην εκπλήρωση του σχεδίου δράσης για την κλιματική αλλαγή, το Ηνωμένο Βασίλειο δημοσίευσε μια πλήρη λίστα με 200 αλλαγές που πρέπει να εφαρμοστούν για να επιτευχθούν μακροπρόθεσμοι στόχοι.
Ενώ το Ηνωμένο Βασίλειο έχει κάνει πολλά βήματα προς την κατάρτιση ενός σχεδίου μάχης για την κλιματική αλλαγή, είναι ένα κοινοτικό έργο σε παγκόσμια κλίμακα – όλοι πρέπει να κάνουν ό,τι καλύτερο μπορούν για τη διατήρηση του περιβάλλοντος. Ένα από τα κύρια ζητήματα με την απόσυρση παγκόσμιων πρωτοβουλιών από την ανάληψη δράσης για την κλιματική αλλαγή είναι καθαρά πολιτικό. Πολλά κυβερνητικά όργανα δεν είναι βέβαιοι εάν θέλουν να αλλάξουν τις υποδομές και τον επιχειρηματικό κλάδο τους, επειδή φοβούνται ότι η οικονομία τους θα μπορούσε να αποσταθεροποιηθεί.
Ωστόσο, τα δεδομένα δείχνουν ότι οι χώρες με τη μεγαλύτερη περιβαλλοντική συνείδηση στον κόσμο είναι αυτές με μια ακμάζουσα, εξαιρετική οικονομία, δημιουργώντας έτσι έναν συσχετισμό προς την επιτυχία και τις πολιτικές για την κλιματική αλλαγή. Η πραγματοποίηση αλλαγών προς το καλύτερο δεν αποσταθεροποιεί την οικονομία. Στην πραγματικότητα, οι μακροπρόθεσμες αλλαγές φέρνουν νέες ευκαιρίες για εσωτερικά έσοδα που αποδίδουν όλες τις αρχικές επενδύσεις και το κόστος.
Κανείς δεν ζητά από τον κόσμο να γίνει μια ενωμένη Ουτοπία που τραγουδάει κομμάτια όλη μέρα. Το μόνο που απαιτείται είναι λίγη περισσότερη περιβαλλοντική συνείδηση και λίγη θυσία για τη μείωση των επιπέδων ρύπανσης.
Τα δεδομένα δείχνουν μια ανησυχητική αύξηση των επιπέδων ρύπανσης σε όλο τον κόσμο, με τις θερμοκρασίες να αυξάνονται ολοένα και υψηλότερα κάθε χρόνο. Για να λέμε την αλήθεια, η ζημιά που έχει ήδη γίνει στον πλανήτη είναι μη αναστρέψιμη. Ωστόσο, μπορεί να αποφευχθεί περαιτέρω ζημιά εάν οι εθνικοί ηγέτες αναλάβουν την πρωτοβουλία για την εφαρμογή σημαντικών αλλαγών. Εξάλλου, υπάρχει μόνο ένας πλανήτης, η Γη, και μόνο τόσος χρόνος πριν φτάσουμε σε ένα κρίσιμο σημείο όπου δεν υπάρχει γυρισμός.
Μερίδιο: